Elke dag zorgen hebben om geld. Niet alleen ik, maar duizenden andere huishoudens in Nederland hebben dit probleem.
Beetje persoonlijk, maar ik deel het toch.
En ja ik leefde jarenlang op bijstandsniveau. Bijna elke maand was mijn maand te lang voor mijn inkomen. Heel vaak moest ik nee zeggen tegen mijn zoon en tegen mezelf. Ik kocht geen nieuwe kleren voor mezelf, geen nieuwe zonnebril en geen nieuwe winterjas. Geen etentjes, geen feestjes en geen kerstcadeautjes.
Elke maand knoopte ik alles aan elkaar en de laatste week van de maand kon ik alleen nog het hoognodige eten en drinken kopen in de supermarkt.
Dit leverde zoveel stress op, als je er niet in zit snap je het niet. En daar ben ik blij om, voor jou. Heb jij wel geldzorgen, weet dat je niet de enige bent. Je hoeft je niet te schamen. Deed ik wel en daarom durfde ik het eigenlijk tegen niemand te zeggen.
Want hoe leg je uit dat je maar twee keer per maand kunt tanken en dus niet dat ene extra ritje naar een vriendin of werkvergadering kunt maken?
Hoe leg je uit dat je het jaarlijkse schoolgeld en de schoolfoto's niet kunt betalen?
Hoe leg je uit dat je geen plantjes in je nieuwe tuin kunt poten?
Hoe leg je uit dat je niet op vakantie gaat?
Hoe leg je uit dat je je auto niet kunt laten repareren?
Want als je er niet in zit is het voor veel mensen moeilijk te begrijpen. En dat snap ik. Het is mijn leven, mijn keuzes en mijn verantwoordelijkheid. Ik ben niet zielig of een liefdadigheidsgeval.
Sterker nog ik kom er wel en mijn bankrekening staat er inmiddels weer mooi bij.
Ik wil alleen maar zeggen dat zeker in deze tijd niet iedereen een berg cadeautjes onder de kerstboom kan leggen voor hun kind. Wees lief voor elkaar. Denk aan elkaar. En als je kunt, geef degene om je heen een extra knuffel en compliment. Vraag hoe het gaat en luister even naar iemands verhaal. Dat kun je altijd geven.
Liefs Karin