We zijn opgevoed om te denken. Het hele schoolsysteem is ingericht om te denken en niet om te voelen. Alles wat we in de eerste tien jaar leren is dat we moeten denken en dat we moeten nadenken. We zijn geprogrammeerd om te denken met onze hersenen en die hersenen dan ook nog zo goed mogelijk te laten nadenken. Zo kunnen we een goede opleiding volgen, een diploma halen en een goede baan vinden.
Terwijl we eigenlijk geboren worden met enkel ons gevoel dat aan staat. Als baby zijnde huil je als je honger hebt, pijn hebt of vastgehouden en getroost wilt worden. We reageren enkel vanuit ons gevoel. Dat doen we instinctief. Dat gevoel dat is dus van nature aanwezig.
We leren denken
We groeien op en hebben geleerd dat we dus moeten nadenken. We moeten ons hoofd gebruiken om te overleven en om succesvol te zijn in het leven. Huilen is overdreven, een knuffel wordt een uitzondering en met je gevoel tonen kom je er niet. Wat is het dat jij hebt mee gekregen?
- Doe eens normaal.
- Doe niet zo raar.
- Doe niet zo verlegen.
- Stel je niet zo aan.
- Je moet wel wat assertiever zijn hoor.
- Kom eens voor jezelf op joh.
- Doe eens wat beter je best, want zo kom je er niet.
- Je moet wel een diploma hebben hoor.
- Je moet wat harder worden.
- Jeetje wat ben jij overgevoelig zeg.
- Je moet niet alleen maar aan jezelf denken.
- Er is iets mis met jou.
Al deze bovenstaande zinnen zijn wel eens tegen mij gezegd en waarschijnlijk ook tegen jou. Meerdere malen zelfs en in allerlei vormen. Ik leerde hiermee om mijn gevoel te verstoppen. Om het weg te stoppen en om vooral met mijn hoofd na te denken over wat ik deed en moest doen. Ik moest goed mijn best doen op school om goede cijfers te halen. Ik moest lief zijn voor mijn broertje, mijn ouders en voor familie. Ik moest het huisje, boompje, beestje verhaal leven. Ik moest presteren. Ik moest een goede, fulltime baan hebben die ook nog eens goed betaalde. Ik moest er voor zorgen dat mensen mij aardig vonden. Ik moest me eigen aanpassen aan anderen ( want mezelf zijn was niet genoeg). Ik moest zoveel, omdat ik dacht dat het zo moest.
Ik had geleerd om te denken. Om alleen maar te denken.
Tot het moment dat ik dit niet meer kon. Ik had een goede baan, een goed inkomen en het hele huisje, boompje, beestje verhaal. Ik zorgde voor mijn ouders, was beleefd tegen mijn schoonfamilie en ik deed wat er van mij gevraagd werd op mijn werk. Ik paste me aan aan mijn omgeving en wat er van mij verwacht werd. Ik deed alles wat ik moest doen en ik kon niet meer.
Soms is een wake up call precies wat je nodig hebt
Tijdens mijn zwangerschap (van Robin) veranderde er iets in mij. Ineens was daar een oer gevoel dat alles over wilde nemen, maar mijn hoofd wilde het tegen houden. Die tweestrijd was zo zwaar dat het alles overheerste. En al snapte niemand wat er gebeurde, ik kon niet anders dan de stappen nemen die mijn gevoel aangaven. Ik begreep het zelf niet eens. Mijn (inmiddels ex) man kon me niet volgen, mijn (schoon)familie niet, mijn vriendinnen niet, niemand.
Ik moest overschakelen van denken naar voelen.
Achteraf gezien zat ik na mijn bevalling in een depressieve periode. Dat was een donkere tijd en ik voelde me vaak eenzaam en alleen. Maar het hielp me wel om weer te gaan voelen. Het was verwarrend, chaotisch en intens. Misschien vraag je je af waarom ik dit deel. Mijn eerlijke antwoord daarop ik dat ik geen idee heb waarom. Ik hoef het waarom niet te weten. Ik voel en ik voel en ik deel wat ik voel. En dit is wat er nu uit mag en daarom deel ik dit. Want als ik hier één vrouw een inzicht mee kan geven, een aanmoediging of een hart onder de riem dan is het al goed. Dat is het missie geslaagd voor mij.
Ik schrijf dit artikel omdat ik voel dat ik dit moet delen. Ik denk niet na, ik voel en doe. Dit proces is nu inmiddels zo'n 14 jaar gaande en ik leer nog steeds elke dag. Ik realiseer me dat dit een wake up call was voor mij. De zwangerschap, de bevalling en de geboorte van mijn zoon was een enorme wake up call. Ik kon niet langer negeren dat ik juist vanuit voelen zoveel meer te bieden heb. Dat een leven vanuit gevoel zoveel rijker is. En dat dankzij het luisteren naar mijn gevoel mijn leven makkelijker gaat. Ik kan weer genieten en enthousiast zijn. Waar ik voorheen sober was, verlegen en me het liefste in isolatie afzonderde. Daar kan ik nu genieten van een wandeling in mijn eentje, een avondje film kijken of een artikel schrijven. Ik kan nu mezelf veel meer lief hebben en mezelf weer belangrijk en goed genoeg vinden. Ik durf mezelf nu voorop te stellen, in plaats van eerst voor anderen te zorgen.
Van denken naar voelen is een uniek proces
Van denken naar voelen gaat in stapjes. Twee stappen vooruit en weer één achteruit. Het is een proces, omdat je moet herprogrammeren. En iets wat al 30 of 40 jaar in je systeem zit, gaat er niet in één dag uit. Elke keer wanneer je iets tegen komt, neem je een stap om het om te zetten naar voelen in plaats van denken. Elke keer als je een keuze maakt of een beslissing moet nemen ga je proberen om te voelen in plaats van te denken. Het is een proces en dat doet ieder op haar eigen tempo.
Misschien heb je de term 'uit je hoofd en in je hart' wel eens gehoord. En dat is precies wat er mag gebeuren wanneer je vanuit je gevoel wilt gaan leven. Die omschakeling om vanuit je hoofd (je denken) in je hart (voelen) te stappen is een stap die de belangrijkste van je leven zal worden.
Als je hem durft te nemen tenminste. want vaak wordt je als tegendraads gezien als je het anders wil gaan doen. Dan wordt je ineens anders en ben jij degene die weer met nieuwe fratsen aan komt. Maar ik vraag je om het eens om te draaien. Jij en iedereen om je heen werden met dat pure gevoel geboren en die nieuwe fratsen zijn juist aangeleerd. Die fratsen om alleen maar vanuit je hoofd te leven, dat is pas anders. Eigenlijk ga je gewoon leven zoals jouw leven bedoeld is. Je gaat leven vanuit je gevoel, vanuit je instinct en intuïtie. Precies met dat waar je mee op deze aarde kwam en dat van nature al in je zit.
Leven zoals jouw gevoel dat aangeeft. Dat is iets dat hoef je niet te leren of te programmeren. Dat is wat al in je zit en wie je al bent.
-liefs Karin
Reactie plaatsen
Reacties